Zaterdag werd een Noordse Waterlijster gemeld. In de eerste instantie werd gedacht aan een valse melding. Maar niet veel later kwamen de bevestigingen binnen via de mail dat het om een heuse Noordse Waterlijster ging. De vogel bevond zich in de Oude Kooi op Vlieland.
Vanwege de lange rit en een oversteek met de veerboot was vandaag gaan uitgesloten. Wel werd besloten om de volgende dag vroeg te vertrekken zodat de eerste boot om 8.30 uur gehaald kon worden. Dit met het risico dat de vogel inmiddels vertrokken was. Jan Verhoeven gaf meteen aan dat hij mee wilde. Dezelfde avond reserveerde ik via internet 2 tickets voor de veerboot wat een goede actie bleek de volgende morgen. We waren niet de enige vogelaars die de oversteek gingen maken.
De Noordse Waterlijster is een Noord Amerikaanse soort die overwinterd in Zuid Amerika en de West Indies. In Europa is hij maar enkele keren waargenomen waarvan de meeste gevallen op de Britse eilanden. In Nederland is de vogel nog nooit waargenomen.
Vroeg in ochtend haalde ik Jan op en we reden de A50 op richting Harlingen waarvan af de veerboot vertrekt. Het is een rit van ongeveer 2 uur en na anderhalf uur kwam via de mail het verlossende bericht dat de Noordse Waterlijster weer gezien werd. Dit gaf een goed gevoel omdat de vogel in ieder geval niet verdwenen was. Nu moest de vogel natuurlijk nog door ons zelf gezien worden wat gezien de informatie die we kregen nog wel een uitdaging leek. Mooi op tijd kwamen we aan in de haven en na een kwartier konden we aan boord voor de overtocht die anderhalf uur duurt. Ongeveer 150 vogelaars waren ook aan boord om de vogel te kunnen bijschrijven op hun lijst. Onderweg werd nog een Vaal Stormvogeltje ontdekt wat voor de meeste nog een nieuwe jaarsoort was. De overtocht verliep verder zonder bijzonderheden en bij aankomst renden vele vogelaars richting een taxi of de fietsverhuur winkels. Jan en ik deden het iets rustiger en na ongeveer 10 minuten zaten we op de fiets voor de tocht van ongeveer een half uur.
Er stond een harde tegenwind en het miezerde een beetje. Ik merkte goed dat het weer een jaar geleden was dat ik op de fiets had gezeten en al snel had ik een natte rug van het zweet. Onderweg werden we aangemoedigd door andere vogelaars die de vogel al gezien hadden. Na een vermoeide tocht (voor mij, niet voor Jan) kwamen we aan bij de Oude Kooi. Hier zaten ongeveer 200 personen in een compacte groep te wachten op de plek waar hij deze ochtend gezien was. Na een uur ofzo zonder resultaat gingen er personen op andere plekken zoeken. Wij bleven waar we waren en hielden vast aan de oude plek theorie. Niet veel later kwam er een melding dat de vogel aan de andere kant van het meertje terug gevonden was. Vrijwel iedereen vertrok naar de andere kant en wij bleven achter met een groepje van ongeveer 20 man. Wij waren nog niet overtuigd van de waarheid van de melding. Echter niet veel later kwam iemand ons waarschuwen dat de vogel echt gezien werd en dat hij de vogel nog geen 5 minuten zelf gezien had.
We vertrokken onmiddellijk naar de andere kant en voegden ons bij de grote groep. Na 45 minuten werd de vogel opnieuw gezien. Wij stonden op een plek waarvan het onmogelijk was om de vogel ook in beeld te krijgen. Dit gebeurde nog een keer en het werd duidelijk dat ik vanaf deze plek de vogel zeker niet te zien zou krijgen. Vanuit de groep kwam de vraag van een mij bekende vogelaarster of ik de vogel al gezien had. Ik ontkende en ze wenkte om op haar plaats te komen zitten. Vanaf deze plek kon je de vogel zien als hij terug kwam op dezelfde plek. Na anderhalf uur wachten, waarin ik af en toe begon te twijfelen of ik de vogel überhaupt nog te zien zou krijgen, kwam de Noordse Waterlijster plotseling aangevlogen. De vogel gaf een mooie show weg en was zeker 5 minuten te zien. Jan Verhoeven zat achter mij en na aanwijzingen had ook hij de vogel in beeld. Opgelucht en voldaan liepen we richting onze huurfietsen. Het was inmiddels gaan regenen maar dat kon de pret niet drukken. We wilden op de terugweg nog een Roodkopklauwier aandoen die al een paar dagen gemeld werd. De regen begon in hevigheid toe te nemen waardoor de Klauwier in geen velden of wegen niet meer te bekennen was. Ook dit namen we voor lief en we fietsten richting het dorp waar we een drankje wilde gaan nuttigen. Het werd een Irish Coffee en daarna enkele enkele biertjes.
Om 18.30 uur hadden we boot terug naar het vasteland en 2 uur later zaten we in de auto richting Uden.