Vrijdag middag net na het eten klinkt uit de telefoon het bekende geluid dat er een waarneming wordt doorgegeven. Het mailtje wordt geopend en ik zie dat er door Pim Wolf een Grijze Strandlopergemeld word. Een megasoort dus ik moest er naar toe. Na de melding heb ik Pim gebeld met de vraag of het zin had om de ruim 200 km trip te doen.
Hij overtuigde me dat het zeker het proberen waard was. De vogel gaf niet de indruk dat hij weg zou vliegen. Ik belde meteen Jan Verhoeven of hij zin had om mee te gaan. Jan reageerde enthousiast en meldde dat hij zijn eten zou laten staan. Al snel stond ik bij hem voor de deur en omstreeks 17.30 uur reden we op de A50 richting Westkapelle.
Boven Mariaheide zagen we op hoogte 9 Ooievaars vliegen. Deze waren kennelijk al op trek. Alwin belde en hij was ook vertrokken uit Amsterdam om de vogel op zijn lijst bij te schrijven. Vlakbij Goes belde Pim met de melding dat de vogel was opgevlogen en niet meer in beeld was. Hij verzekerde echter dat de vogel nog steeds in het gebied aanwezig moet zijn en er druk gezocht werd. Dit was een beetje een domper maar we hielden de moed erin. Na een rit die ongeveer 2 uur duurde kwamen we eindelijk aan bij de plek waar de vogel gezien was. We zagen een groepje vogelaars die aandachtig met hun telescopen aan het kijken waren. Het leek erop dat de vogel was terug gevonden. We parkeerden de auto snel en er werd bevestigd dat de vogel op niet al te grote afstand te zien was.
De eigen telescopen werden opgesteld en we konden de vogel prachtig bekijken. Wat een megasoort en wat onverwacht weer. Zo zit je thuis op de bank en 2 uur later sta je in het Zeeuwse land naar de 8steGrijze Strandloper van Nederland te kijken. Ik belde Alwin om te vragen waar hij zat, hij moest nog een flink eind rijden en werd gehinderd door allerlei weg werkzaamheden. De vogel werd nu regelmatig lastig gevallen door een territoriale Kluut. De Grijze Strandloper had hier blijkbaar genoeg van en vloog geïrriteerd naar de andere kant van het gebied. Het leek erop dat de vogel hier dichterbij bekeken kon worden dus reden we naar de andere kant. De afstand was inderdaad beter en ik kon een paar bewijsplaten maken. Opeens stond een gestreste Alwin Borhem achter me. Een blik door mijn telescoop deed hem tot rust brengen. Ook hij had de vogel nu binnen.
De Grijze Strandloper vloog af en toe op en neer in het gebied en was zelfs in één beeld te zien met een aanwezige Grauwe Franjepoot. Het koelde snel af en we besloten een frietje te gaan eten in Westkapelle. In de friettent kwam de melding binnen dat de Grijze Strandloper in een groepje bontjes hoog in ZZW richting weggevlogen was uit het gebied. Toch een goede keuze om meteen te rijden en niet tot morgen te wachten.